سرسپرده

پانزدهم و شانزدهم آذر ماه 1390 که روی هم میشه 48 ساعت تبدیل شد به بهترین ساعتهای عمرم .اصلاً نفهمیدم

این 48 ساعت چطوری گذشت ، عین برق تو فاصله یه چشم

بهم زدن.سال 90 سال خیلی عجیبی بود تا اواخر نیمه اول

سال فکر میکردم که بدترین سال زندگیمه که تا اونموقع هم

بود.اما با شروع فصل خودم (پاییز) ورق کاملاً برگشت اتفاقاتی

افتاد که باعث شد سال 90 علاوه بر بدترین سال زندگیم به

بهترین سال زندگیم هم تبدیل بشه .امسال من پوست

انداختم امسال من مردم و دوباره به دنیا اومدم ولی نه اون

مردن دست خودم بود و نه این زنده شدن.اینارو دارم مینویسم

که هیچ وقت یادم نره زندگی میتونه چقدر سخت باشه اگه ما

آدما با خودمون لج کنیم و اصرار به دوست داشتن کسی

داشته باشیم که دوستمون نداره و در عوض اون کسی که

دوستمون داره رو نبینم و آزارش بدیم .از قدیم گفتن :

این به شرطیه که خواهان خودمون رو درست تشخیص بدیم ،

خودمون بخواد نه واسه قیافه و شغل و پول و موقعیت و محل

تولدمون در ضمن هیچوقت به هچ دلیلی حاضر نیست ناراحتیه

ما رو ببینه .خیلی ها که عشق رو نمیشناسن ازش میترسن

آخه فکر میکنن عشق یعنی اسارت ولی اینی که الان میگم و

فقط عاشقا میفهمن اونم اینه که عشق یعنی آزادی محض

یعنی پرواز یعنی آخر ایثار و فداکاری یعنی فدای معشوق

شدن.شاید بعضی ها نتونن تشخیص بدن که عاشقن یا نه

راهش خیلی راحته فقط باید انسان با خودش رو راست باشه

باید فکر کنه اگه یه روزی معشوقش گفت اگه منو دوست

داری ولم کن وبرو که من اینطوری راحت ترم آیا میتونه با

کمال میل به خاطر معشوقش ازش بگذره؟اگه تونست اون

ساعت12:25---18 آذر 1390

- [ایمیل]

سلام ! عشق چيست؟دل بستن به كسي يا چيزي عمو بيا دل ببدند به جوجه هاي همسايه يه ماه بعد صداي جيك جيكشون از اونطرف دنيا شنيده ميشه نفس مي كشن ازشون خبر دار ميشي پس چه بهتر كه عاشق يكي بشيم كه ارزش داره مثه خدا مثه اباعبدالله